Clik here to view.
Clik here to view.
Clik here to view.
Sirkusinn er svo sannarlega ekki til þess fallinn að auka virðingu landsmanna fyrir dómstólum.
Jóhann Þorvarðarson skrifar:
Vilhjálmur H. Vilhjálmsson lögmaður hefur upplýst að hann óski eftir að eiginkona Brynjars Níelssonar þingmanns Sjálfstæðisflokksins, Arnfríður Einarsdóttir, víki sæti sem dómari í Landsrétti. Vilhjálmur rekur þar mál og telur að skjólstæðingur sinn muni ekki njóta hlutleysis vegna fyrri samskipta sinna við hjónin. Vilhjálmur útskýrir að vegna eigin tjáningar og Brynjars í kringum hið fræga Landsréttarmál sé ekki útilokað að Arnfríður hafi bjagað viðhorf til sín. Bjögun sem geti haft ómálefnaleg áhrif á dómsniðurstöðuna. Eins og þjóð man þá þurfti Arnfríður að víkja sem dómari vegna Landsréttarmálsins, sem tapaðist fyrir Mannréttindardómstól Evrópu. Hún hefur síðan fengið endurráðningu svona eins og að Landsréttur geti ekki plumað sig án hennar.
Tjáning Brynjars kom til eftir að Vilhjálmur lýsti þeirri skoðun sinni að Sigríður Andersen þáverandi dómsmálaráðherra hefði fært eiginkonu Brynjars upp í hæfnismati með einu pennastriki í greiðasemi við flokksbróður sinn. Þannig hafi hún tryggt Arnfríði dómarasæti umfram hæfari umsækjendur sem ekki voru Sigríði þóknanlegir. Sæmilega glöggir menn sjá að Vilhjálmur hefur á réttu að standa um að það er ekki yfir vafa hafið að eiginkona Brynjars beri ekki illvilja í garð Vilhjálms vegna tjáningarinnar. Til eru næg dæmi sem sýna að persónuleg óvild og pólitísk tengsl geta ráðið dómsniðurstöðum.
Virðing landsmanna fyrir dómstólum er undir falleinkunn samkvæmt ítrekuðum skoðanakönnunum Gallup. Þjóðin treystir ekki dómstólum. Telur þá óheiðarlega samkvæmt falleinkunninni. Aukreitis þá hefur sést til dómara í annarlegu ástandi við störf sín, jafnvel sofandi fram á dómarastúkuna. Það sætir því furðu að Hervör Þorvaldsdóttir forseti réttarins, sem ræður miklu um hvernig mál úthlutast, skuli bjóða upp á þennan sirkus sem er í gangi innan Landsréttar. Sirkusinn er svo sannarlega ekki til þess fallinn að auka virðingu landsmanna fyrir dómstólum heldur þvert á móti.
Almennt séð þá hefur Hervöru mistekist hrapalega að auka hróður Landsréttar og dómstóla með eigin óhæfu. Að úthluta þessu máli sem um ræðir til Arnfríðar er meiriháttar dómgreindarleysi því allir muna hvað gengið hefur á milli Vilhjálms og þeirra hjóna. Annarlegar kenndir hljóta að vera hér að baki.
