Það hefur endurtekið sýnt sig að dómarar fara frjálslega með dómsvaldið í embættisverkum sínum.
Jóhann Þorvarðarson skrifar:
Mikill og yfirgnæfandi meirihluti dómara á öllum þremur dómstigum: Héraðsdómstólar, Landsréttur og Hæstiréttur eru valdir af ráðherra Sjálfstæðisflokksins. Kannski um 90%. Samt hefur flokkurinn aðeins um 20% atkvæða kosningabærra manna samkvæmt könnunum. Þetta er kúnstugt og endurspeglar hvað dómskerfið er bjagað. Flóra dómara endurspeglar ekki þjóðina heldur Sjálfstæðisflokkinn.
Frá því hefur verið sagt að það sé nánast regla að vikið sé frá þeirri stjórnsýslureglu að ráða beri hæfasta umsækjandann í þeim tilgangi að koma innvígðum og innmúruðum í dómaraembætti. Afleiðingin er að dómstólarnir eru illa mannaðir. Þetta er eins og að ef Ísland hefði sent D-liðið, eða fjórða besta landsliðið, á ný afstaðið Evrópumót í handbolta. Svo illa skipaðir eru dómstólarnir að við hefðum tapað fyrir Möltu, sem spilar ekki einu sinni handbolta.
Það hefur endurtekið sýnt sig að dómarar fara frjálslega með dómsvaldið í embættisverkum sínum. Persónulegur geðþótti, skapbrestir, vanstilling, persónuleg hefnd, tengsl við innmúraða og innvígða hafa byrgt dómurum sýn. Svona er staðan þrátt fyrir að í stjórnarskránni og í lögum um dómstóla segi að þeir eigi eingöngu að dæma eftir lögum og markmiðum laganna sem Alþingi setur. Ástandið hjá íslenskum dómstólum er grafalvarlegt fyrir okkur sem þjóð, en gott fyrir þá sem eru innvígðir og innmúraðir. Landsréttur er síðan eitt stórt skopleikrit. Klúðrið þar við skipun dómara er svo yfirgengilegt að málið er komið til Mannréttindadómstóls Evrópu (MDE) öðru sinni eftir að ríkisstjórnin tapaði á neðra dómstigi.
Dómarar geta hagað sér eins og þeim sýnist afleiðingalaust fyrir þá persónulega. Það er því áríðandi að hæfasta fólkið sé ráðið hverju sinni, fólk með sterkan siðferðisvita. Dómaravitinn á Íslandi nær ekki máli, mælir ekki há-norður hvað þá segulnorður. Svo slæmt er ástandið að margir dómarar rata ekki um ganga réttvísinnar. Annarleg sjónarmið trufla! Lögum og dómafordæmum Hæstaréttar er léttilega vikið til hliðar. Nú eða að dómarar leika sér að því að túlka lögin ranglega og ræna þar með málsaðila réttinum til réttlátrar og hlutlausrar málsmeðferðar. Það finnast þó samt örfáir dómarar á stangli sem eru færir, með öflugan áttavita, sterkir siðferðislega og með mikla réttlætiskennd. Þeir ganga um réttvísina af virðingu og auðmýkt.
Frændurnir tveir, Börkur og Þorsteinn, eiga það sameiginlegt að þegar þeir sóttu fyrst um stöðu dómara var hvorugur metinn hæfasti umsækjandinn, því fór mjög fjarri!
Það er ekki bara að Sjálfstæðisflokkurinn sé með dómskerfið bundið við sitt tryggðaband heldur eru nánir ættingjar Davíðs Oddssonar áberandi innan kerfisins. Fólk með réttan „ættarvita“. Tökum dæmi. Börkur Þorvaldsson sonarbróðir Davíðs er Hæstaréttardómari og systir hans Hervör Þorvaldsdóttir er forseti Landsréttar. Þetta endar ekki hér því sonur Davíðs hann Þorsteinn er héraðsdómari. Þessi fjölskylda hefur mikið og óæskilegt dómsvald á sama tíma og Ísland á að teljast lýðræðis- og réttarríki.
Frændurnir tveir, Börkur og Þorsteinn, eiga það sameiginlegt að þegar þeir sóttu fyrst um stöðu dómara var hvorugur metinn hæfasti umsækjandinn, því fór mjög fjarri! Sögu Hervarar þekki ég ekki, en forn málsháttur segir að sjaldan falli eplið langt fá eikinni.
Allir muna hvernig Sigríður Andersen færði þrjá umsækjendur um stöðu Landsréttardómara niður listann yfir hæfustu umsækjendurna með einu pennastriki þannig að þeir voru ekki lengur meðal hæfustu umsækjenda. Síðan togaði Sigríður velþóknanlega umsækjendur upp á við. Einn þeirra er eiginkona Brynjars Níelssonar þingmanns Sjálfstæðisflokksins og einn af varaforsetum Alþingis. Í dag þarf hún ekki að mæta til vinnu á meðan MDE fjallar um ráðningu hennar og tveggja annara. Hún þiggur samt laun Landsréttardómara á meðan beðið er niðurstöðu MDE eða tæplega 2 millur á mánuði. Hún er bara heima að fægja silfrið á meðan Brynjar straujar Jónas Hallgrímsson. Þetta telst víst vera góð ráðstöfun á skattfé landsmanna og í anda frjálshyggjunnar!
Lauslega reiknað og miðað við að þessir þrír dómarar verða frá störfum í 2 ár þá er launakostnaðurinn að detta í 200 milljónir króna. Nú ef efri dómur MDE staðfestir dóm undirréttarins þá þarf að semja um skaðabætur handa þessum þremur dómurum. Miðað Stjórnarskrá landsins þá eru dómarar skipaðir ævilangt og því eiga þeir kröfu á að halda launum ævilangt eða þar til þeir óska lausnar. Þá erum við farin að tala um tölur upp á 2,5 milljarða, sem ég og þú þurfum að borga! Í besta falli þá verður þetta tjón upp á 1,5 milljarða króna. Þá hef ég ekki verðlagt skaðann af dvínandi virðingu fyrir dómstólum sem af dómnum mun hljótast falli hann ríkisstjórninni í óvil.