Guðni Ölversson skrifar:
Halldór er náttúrulega klofstígvélafullur af raunsæi. En raunsæi hans er ekkert í ætt við raunsæi verkafólksins á gólfinu. Raunsæi Halldórs fellst í að telja gróða vinnuveitenda sinna og tryggja að þeir geti greitt sjálfum sér tug – hundruð milljarða arð. Raunsæi verkafólksins fellst svo í því að finna út hvernig það á að geta lifað af laununum sem vinnuveitendur Halldórs gauka að þeim. Laun sem ná varla fátæktarmörkum.