Þorsteinn og Guðrún eru skjaldberar sérhagsmuna og fela það ekki.
Jóhann Þorvarðarson skrifar:
Þorsteinn byrjar sumarfríið með árásum og sýnir úr hvaða jarðvegi hann er sprottinn. Undir því yfirskini að hann sé sjóðfélagi er ráðist til atlögu. Miklu einfaldara er fyrir manninn að skipta bara um lífeyrissjóð, honum stendur það val til boða á hverjum degi.
Þorsteinn og Guðrún eru skjaldberar sérhagsmuna og fela það ekki. Reyna þau að persónugera ákvörðun fulltrúaráðsins, við Ragnar Þór Ingólfsson, að skipta um stjórn. Hann er einn af rúmlega tveimur tugum í fulltrúaráðinu. 91% prósent þeirra sem greiddu atkvæði samþykktu ákvörðunina. Sem sagt, svo til allir voru sammála. Enginn trúir að Ragnar Þór hafi tugir manna í ráðinu í sínum vasa og stjórni atkvæðagreiðslu þeirra. Tilraun tvíeykisins dæmist ómálefnaleg.
Að ráðast á Ragnar Þór með þessum hætti flokkast undir opinbert einelti og er tvíeykinu til ævarandi skammar.
Þorsteinn segist hafa mun minni áhyggjur af hækkun vaxta á sitt húsnæðislán upp á 0,2% en hann hefur af umræddri ákvörðun að skipta stjórninni út. Jahá, Þorsteinn ætti að segja þetta við sjóðfélaga sem þurfa að lifa af lágmarkslaunum. Það eru nefnilega ekki allir sem fá feita launaseðla frá ríkinu fyrir sérhagsmunagæslu.
Guðrún Hafsteinsdóttir skuldar launþegum og öðrum landsmönnum útskýringu. Hún skuldar ríkisstjórninni einnig útskýringu. Hvernig gat hún sem formaður iðnaðarins og forstjóri Kjörís skrifað undir Lífskjarasamninga sem kveða skýrt á um að vinna að lækkun vaxta í landinu og svo samþykkt hækkun vaxta hjá lífeyrissjóðnum skömmu síðar. Og það eftir að Seðlabankinn var búinn að lækka stýrivexti. Hverjum finnst það ekki vera bæði tvöfeldni og einstaklega óheiðarleg framganga. Eftir þessa hegðun þá er Guðrún búin að missa allan sinn trúverðugleika.
Skjaldberarnir hrópa á hjálp frá Fjármálaeftirltinu, en eftirlitið er ekki dómstóll. Ef þau tryðu eigin vitleysu ættu þau bara að höfða dómsmál.
Tvíeykið á sér meðreiðarsvein sem heldur á skildi sérhagsmuna Samtaka atvinnurekenda, Ólafur Stephensson. Öll gefa í skyn að sú ákvörðun að afturkalla umboðið til gömlu stjórnarinnar væri ólögleg, en þau hafa sleppt að rökstyðja þá skoðun sína. Ef ákvörðun fulltrúaráðsins er ólögmæt þá ætti það sama við um skipun sömu manna í stjórnina og einnig skipun allra samtaka atvinnurekenda í stjórn sama sjóðs.
Þá væri komin upp undarleg staða. Allar ákvarðanir sem Guðrún á aðild að í stjórninni væru þar með ólöglegar og launþegar gætu höfðað skaðabótamál vegna vaxtahækkunarinnar. Kemur nú upp í huga minn að fara ber varlega þegar box hinnar grísku Pandóru er opnað!
Skjaldberarnir hrópa á hjálp frá Fjármálaeftirlitinu, en eftirlitið er ekki dómstóll. Ef þau tryðu eigin vitleysu ættu þau bara að höfða dómsmál.
Þegar öllu er á botninn hvolft snúast viðbrögð þremenninganna um valdabaráttu og ráðstöfunarrétt yfir lífeyrissparnaði launþega í landinu. Nýtt fólk innan launþegahreyfingarinnar er að koma nýjum viðhorfum og nálgunum að. Þegar þannig háttar vilja ýmsir gamlir hagsmunagæsluhundar hanga sem fastast á sínu gamla roði.
Þessi frétt Þorsteinn og Guðrún í nakinni valdabaráttu! birtist fyrst á miðjan.is.